Nieuwe dingen doen

Wanneer heb jij voor het laatst iets voor het eerst gedaan?

Ik blogde er al eerder over: ik ben niet zo avontuurlijk als ik dacht. En toch hou ik wel van een uitdaging en wil ik mezelf ook echt blijven stimuleren om niet stil te blijven staan. Dat ging 20 jaar geleden makkelijker dan nu, lijkt wel…

Dus in het kader van “Wanneer heb jij voor het laatst iets voor het eerst gedaan?”, heb ik een tijdje geleden een berichtje naar Rachael gestuurd. Ik ken Rachael nu een paar jaar, via een gemeenschappelijke vriendin. Maar wat blijkt: haar liedjes ken ik al langer! En daar kwam ik pas kortgeleden achter.

Songtekstencheck door een pro!

In december had ik weer wat nieuwe liedjes klaar waarvan we er afgelopen januari twee hebben opgenomen. Ik had iemand nodig die mijn teksten kon corrigeren en redigeren, en omdat Rachael Amerikaanse is, vroeg ik haar of zij ervaring had in het corrigeren van teksten. Wat bleek: dat doet zij vaker! Iemand met affiniteit van muziek en vocals en met een Engelstalige achtergrond: perfect. Want mijn kennis van Engels mag dan wel best okay zijn, ik ben en blijf een Hollandse meid met Nederlands als moedertaal.

In het verleden heb ik me daarom te vaak laten tegenhouden om überhaupt te schrijven. Want ik hóu van diepgelaagde, verhalende en (of) poëtische teksten. Maar uit wiens Engelstalige pen die ook vloeien; niet zo heel makkelijk uit de mijne. En als je dan een beetje perfectionistisch bent ingesteld, dán stop je dus met schrijven. Herkenbaar? Perfectionisme heeft wat dat betreft niet veel goeds voor ogen met ons – gevoelige mensen.

Een tijd lang heb ik me daarom ook afgevraagd of ik dan niet beter Nederlandstalig kon gaan schrijven. Ik heb in het verleden ook regelmatig Nederlandstalige liedjes geschreven. Maar dan voor een project, of met of voor een zangleerling. Maar jazz en Nederlandstalig…? Het kán natuurlijk echt lucratief zijn? Nederlandstalige jazz komt niet veel voor? Dan zet ik mezelf wel goed in de markt? Iets met jezelf onderscheiden enzo, en meer van dat soort beredeneringen. Maar hoe langer ik erover nadacht: diep van binnen voelde ik dat gewoon niet klikken. Misschien later, maar nu is het er de tijd niet voor.

Een co-writingsessie: wat leuk en… wat spannend!

Toen Rachael mijn teksten redigeerde gaf ze me een goeie tip: het zijn goeie songteksten, maar als je met een native speaker gaat samen schrijven zal dat je songwriting goed doen. En daar was ik het helemaal mee eens. Vorig jaar heb ik al een stap in het diepe gezet wat het andere deel van songwriting betreft: de muziek schrijven met Dave. En dat werkt zo goed! Had ik jaren eerder moeten doen. Maar de teksten hield ik nog bij mezelf. Want hoe kan ik nu samen met iemand anders uiting aan mijn gevoel geven? En toch wilde ik dat stiekem al wel langer. Want ik weet dat anderen het ook doen, én met succes! Dus de tip van Rachael deed mij de stoute schoenen aantrekken… En aangezien er toch al een klein lijntje lag bedacht ik: ik ga Rachael vragen! Een berichtje tikkende: Wil je heel misschien, zou je het zien zitten, laat ook echt weten als je dat niet ziet zitten, voorzichtig voorzichtig, misschien, eng eng, onzeker, slag om de arm, voel je niet verplicht…
En een paar dagen later een reactie van Rachael terug! Ze wilde het zeker een keer proberen, ze had zich juist voorgenomen meer creatief bezig te zijn. Nou ja! Die stoute schoenen moet ik vaker aantrekken dus. Trek jij die conclusie ook wel eens, na het maken van een spannende stap?

En nu hebben dus een kennismakingssessie achter de rug! We waren al snel heel open naar elkaar: dit vinden we spannend zeg! En dat mag ook, zeiden we heel volwassen tegen elkaar. Dat gevoel van ongemak was ik niet direct kwijt, maar voor Rachael gold hetzelfde. Maar we gingen ervoor!

Mijn verhaal; jouw verhaal

Ik schrijf eigenlijk weinig liefdesliedjes. De onderwerpen waar ik over schrijf zijn uit het leven gegrepen, zaken die me bezighouden. Ze zijn herkenbaar voor velen, en soms ook heeeeeel persoonlijk. Soms lukt het me om het breder te trekken, om er met iets meer afstand naar te kijken. Maar dat hoeft voor m’n gevoel niet altijd. En zo af en toe wil ik een bepaald zwaar onderwerp niet ál te zwaar maken, maar blijf ik steken; kom ik niet verder in hoe het dan vormgegeven moet worden.

Het mooie aan een songtekst vind ik: het is een persoonlijk verhaal. Maar dat verhaal kan die een ander ook aangaan. De ander kan het vanuit zijn/haar eigen perspectief interpreteren. Een tekst zó schrijven dat het de ander mogelijk gemaakt wordt zichzelf te herkennen, vind ik een uitdaging en daar zet ik graag m’n tanden in.

Thee en notebooks

Een pot thee gezet, tekstideeën gedeeld, en toen in de pen geklommen! Het is leuk om samen te brainstormen: te ontdekken wat een bepaald onderwerp, een bepaalde emotie met je doet en wat er – weer anders dan bij jezelf – omhoog komt. Daarna namen we al nippend van de thee tijd om zelf wat ideeën uit te werken. Dat deelden we weer samen, en zo merkten we dat van het een het ander kwam.
Na een sessie van tweeënhalf uur stond er toch iets heel moois in de grondverf! 1 + 1 is zéker veel meer dan 2! Synergie heet dat; heerlijk. We gaan er beiden de komende tijd verder individueel mee aan de slag.

En het onderwerp? Het gevoel dat ik kreeg toen ik ontdekte dat ik niet alles alleen hoefde te doen. Want dat bleek jarenlang onbewust een drijfveer te zijn bij mij. Ik heb hier al eerder over verteld in m’n blog over Stapje voor Stapje.

Dus die ontdekking, jongens wat mooi! Dat het spannend maar tegelijkertijd heerlijk is om te ontdekken dat een ander toelaten zo verrijkend is. Of dat nu voor de liefde geldt, of… voor een c0-writingsessie! Toepasselijker kon bijna niet.

Nieuwe Dingen Doen

Vaak doe je dan ook weer nieuwe inzichten op, en ontdek je weer andere facetten van jezelf, van wat je aan het doen bent, of wat je inspireert. Conclusie van deze sessie: je blijft leren in het never ending levensleslokaal: leren om gewoon te doen, te durven en toe te laten. Af en toe val je ook wel eens op je snufferd bij het uitproberen. Maar meestal is de conclusie achteraf dat dit het helemaal waard was.

We hebben onszelf een schouderklopje gegeven, want het was spannend, but we did it! Nieuwe Dingen Doen. Spannend. Leuk!