Breed, breder, breedst
Een nieuwe periode is aangebroken. Het zal er al een tijd aan te komen. Maar ik wist niet precies welke kant het op zou gaan en wanneer er echt een stap gezet zou worden. En met wie, en hoe precies. Ik heb in een vorige blog verteld dat ik door een auto-ongeluk in 2013 min of meer gedwongen werd om keuzes te maken. Ik vind gewoon ontzettend veel leuk, en ik kon het allemaal prima combineren. Beroepsmatig heel veel verschillende taken in mijn bedrijf: optreden met diverse bands, samenstellingen en genres. Zangles geven, workshops, studioklussen. Meewerken aan projecten en dan nog achter de schermen al het werk daarvoor. Flink actief achter de schermen van de popschool en veel ad hoc klusjes. Heerlijk. Privé ben ik ook heel breed geïnteresseerd. Ik hou van tuinieren, schrijven, koken, recepten ontwikkelen, haken, borrelen, knutselen, kringlopen leegkopen, duurzame oplossingen ontdekken, filmpje kijken en erop uitgaan met vrienden. Maar ja, dat ongeluk hè. Dan wordt je opeens stilgezet. Alsof iemand heel hardhandig aan een teugel trekt en de snelheid waarmee ik mijn leven invulde abrupt verminderde.
Relativeren kan je leren
Leuk is het niet; gedwongen worden om keuzes te maken. Maar “ellek nadeel heb se voordeel”, zei Kruijff. En vaak hoor je ook om je heen van anderen – of heb je zelf ontdekt – dat in een diep dal je ook iets hebt meegemaakt dat heel kostbaar is. Toen mijn moeder ongeneselijk ziek werd vertelde ze dat ze – wat ze heeft geleerd in het hele proces niet had willen missen. Ga er maar aanstaan.
De kunst van relativeren ontdekken en dit leren toepassen geeft je iets moois. Je bent geen slachtoffer van je omstandigheden en gebeurtenissen maar je haalt iets moois uit de ogenschijnlijke ellende. Van mijn top 40+ lijst van alles wat ik geweldig vind, van alles waarin ik me heb ontwikkeld en van alles wat ik graag wil doen moest ik ongeveer het grootste gedeelte schrappen. Of althans: het moest in ieder geval op de reservebank geplaatst worden: “Bedankt dat je er bent: wie weet maak ik ooit weer eens gebruik van je, en wie weet ook wel niet.”
Dat proces van ontdekken wat er over moest blijven duurde best lang. Ik heb vaak genoeg gezegd: dan ga ik dit en dit doen en de rest gaat naar de voorraadkast. En een week later voelde dat toch weer niet goed. Waar kies je voor: wat is commercieel het slimste? Wat is het makkelijkste? Wat levert snel resultaat? Wat geeft het meest voldoening? Zoveel vragen waar iets voor te zeggen valt. Maar wat is nu de belangrijkste vraag. Welke heeft waarde voor de lange termijn? En nog steeds weet ik het niet precies en niet helemaal zeker, maar dat hoort ook bij het leven.
Nu ik steeds beter weet wat ik wel wil en daar stappen in aan het zetten ben, kan ik – soms een beetje tandenknarsend – zeggen dat het me iets moois brengt. Me focussen op het resultaat na heel veel wegstrepen: iets dat bovenaan komt drijven als de rest wegvalt. En dan kunnen zeggen: ja, dit bevalt me wel, ik ga ervoor.
Nieuw is leuk
Je op een ding kunnen focussen en daar voor gaan: dat is dus nieuw voor mij. Ook nieuw is dat ik mijn muzikale en aanverwante stappen niet meer alleen zet. Dat was voor mij zo ontzettend normaal. Ja, wel samen met m’n lief, maar verder gewoon mezelf voor alles verantwoordelijk maken. Zo startte ik al de bands waar ik mee heb gespeeld de afgelopen 20 jaar. Mijn idee, dus ik ben overal verantwoordelijk voor. Het management, het schrijven van de arrangementen, de PR, het artistieke gedeelte, de outfits, de planning, administratie, etc. Maar dat hoeft dus niet… En dat wil ik ook niet meer. Muziek maak je samen. Tenzij je een tape artiest bent. En alles eromheen is ook verwant aan het uiteindelijke muziekmaken op het podium of in de studio, dus waarom pak je dat niet samen op?
Een shift in je tijdslijn
Zo’n gebeurtenis in je leven die je tijdslijn bepaalt. Die het verloop zoals je dat voor je zag met een ruk aan de teugel of het stuur voor altijd verandert. Maar waarom zou de geplande weg beter zijn dan die – enigszins gedwongen – afslag naar iets onverwachts, nieuws? Dan moet ik meteen denken aan die sci-fi en nonfictie films en series waarin iemand iets in het verleden verandert, waardoor alles in de toekomst ook direct is verschoven. In de film kan de hoofdpersoon dat weer terugzetten. In het echte leven niet. En soms is dat maar beter ook.
Nieuwe plannen
Dus daar zit ik dan: al tijden lang te broeden op iets nieuws. Nieuwe plannen, nieuwe stappen, voor een nieuwe periode. And it is exciting! Schrijven met mijn collega Dave. Op zoek naar collega’s die niet alleen willen optreden maar ook willen bouwen aan deze muzikale plannen, de schouders eronder willen zetten. Bandgevoel. Superleuk. We gaan ervoor hoor, die afslag op mijn tijdlijn.
