Het proces van iets ‘nieuws’ starten gaat niet over een nacht ijs. Voor mij niet, maar dit gegeven geldt natuurlijk voor iedereen. Nieuwe plannen heb je snel gemaakt, maar een nieuw concept neerzetten vergt heel veel tijd, nadenken, schetsen, vormgeven, bijschaven, samenwerking, en nog veel meer van dit soort werkwoorden.
Je hebt best een lange adem nodig voor het neerzetten van een nieuw concept, een nieuw project, een plan (je ziet dat ik nog niet uit ben over hoe ik dit avontuur nu het beste kan noemen!). Dit nieuwe plan: ik ben er echt ONTZETTEND enthousiast over. En dat is maar goed ook, want op het moment dat ik alles veeeeeel te lang vind duren houdt m’n enthousiasme me op de been en blijf ik ieder miniem stapje waardevol vinden.
Een nieuwe weg in
Ik blogde er al eerder over: doordat ik nog wat restgevolgen heb van een auto-ongeluk heb ik flink moeten snijden in mijn werkzaamheden. Ik vind heel veel leuk, en ben ook breed ontwikkeld, maar dat moest veranderen. En leuke daaraan is dat ik ook niets meer half kan doen – wat voorheen wel eens gebeurde – ookal had mijn opdrachtgever daar natuurlijk gelukkig een ander idee over. En nu ik heb ingezoomd op de enkele takken binnen mijn werkzame leven als zangeres kan ik dit veel dieper uitwerken. Zo af en toe een solooptredentje als het ervan kwam; dat ga ik nu niet meer doen. Ik heb een duidelijk plan moeten ontwikkelen afgelopen jaren. En om tot een concreet idee te komen, dat kostte ook heel wat tijd. Maar ik ben er redelijk over uit! Het Plan bevat twee takken. Ik ga mezelf nu echt aan de weg zetten. Mijn eigen muziek en wat favoriete (bestaande) songs die we helemaal eigen maken. En daarnaast met een (semi)akoestisch trio spelen op mooie bedrijfsevenementen en de wat intiemere trouwerijen.
Niet zomaar een schnabbeltje
Mijn eigen songs passen niet meer zomaar op een achtergrondschnabbel op een bedrijfsfeest. Dat gaan we met het nieuw samen te stellen akoestische trio doen. En zo’n trio is makkelijker weg te zetten omdat 1. ik dat al veeeel langer doe, en 2. omdat hier een grotere markt voor is te vinden.
Voor mijn solowerk moeten we echt alles van de grond af aan gaan opbouwen en vormgeven. En we zijn goed bezig! Al een mooie lijst met nieuwe songs, demo’s gemaakt, en vorige maand zijn we de studio ingedoken om twee songs op te nemen!
Het afmixen van de audio en het editten van het videomateriaal is de volgende flinke klus die staat te wachten. En dat gaat ook niet in een vloek en een zucht, zoals dit gezegde zo treffend stelt. Want af en toe zou ik wel even zo’n vloek of zucht willen uiten. HET MOET AF! Liever gister dan vandaag! Ken je dat; dat ongeduld, als je je middenin een proces bevindt. Of het nu een verbouwing in je huis betreft of zoiets als waar ik me nu in bevind.
Ik wil nu eigenlijk gewoon in de afronding zitten. Het Plan als een kant en klaar pakketje kunnen aanbieden. Strik eraf halen en hopsa: van a tot z een prachtproduct; band, website, programma, cd, je weet wel.
Website
De website heeft alle basisinfo, op de audio en de video na. En het liefst ga ik nu direct de volgende stappen zetten, maar dat kan nog niet. Naast bassist Dave moet ik op zoek naar muzikanten die samen met ons twee een band willen vormen. Geen sessiemuzikanten meer, maar een paar collega’s die zich willen committen aan een (hele leuke, al zeg ik het zelf) band met dito muziek, potentie en plannen.
Maar ja, dan moet eerst de website compleet, want er moet wel wat te zien en te luisteren vallen, niet waar?
Collega’s gezocht
Ik heb jarenlang met heel heel veel verschillende collega’s opgetreden. In vaste, losse en halfvaste bezettingen. Maar een eigen band, met een echt bandgevoel, zo van: “we dragen alles met elkaar, van arrangenmenten schrijven, tot website beheer, carpoolen, mailtjes beantwoorden, tot knallen op het podium” heb ik nooit gehad. Nooit gedurfd moet ik – als ik eerlijk ben – concluderen. Want zo’n vraag durfde ik nooit te stellen. Je hebt soms wat jaren en gebeurtenissen nodig om tot een volgend level te komen. Het leven is echt net een klaslokaal; je leert heel wat af, ookal zie je soms het nut er niet van in op het moment zelf.
Het werken met zoveel verschillende collega’s was ook zeker nutting en leerzaam. Goed voor je netwerk, je flexibiliteit en heel mooi om met zoveel verschillende persoonlijkheden de muziek te mogen delen. Het heeft me verrijkt op zoveel fronten! Leren van hoe een ander in het leven staat, zijn visie op muziek, zijn aanpak, stijl, feel, humor en relativeringsvermogen. Maar in dit stadium ben ik toe aan Mijn Eigen Band. Die vervolgens Onze Eigen Band moet gaan worden.
Spannend hoor!
En dat vind ik ontzettend leuk maar ook heel spannend. Waar en wie zijn die geweldige muzikanten die zich willen committen? De meeste muzikanten in ons mooie land zijn werkzaam in diverse bands, want op die manier blijkt het de beste manier voor velen te zijn om genoeg brood op de plank te krijgen. En zo heb ik zelf ook jaren gewerkt. Met het standaard schnabbelrepertoire waarmee ik op heel veel bedrijfs- en particuliere feestjes heb gespeeld is het ook ontzettend makkelijk om met sessiemuzikanten te werken. We kennen in dit wereldje allemaal het repertoire, spelen nog even snel wat door tijdens de soundcheck, en succes gegarandeerd. Maar met eigen repertoire is dat onhaalbaar. Helemaal omdat ik ook op zoek ben naar muzikanten die nog een backingvocal partijtje hier en daar kunnen zingen. Een soundcheckmomentje is dan niet genoeg. En dat wil ik ook niet meer. We gaan voor dieper, gedegener, voor eigen. Voor commitment. Voor een heus Ons Gevoel!
De verre toekomst
En als dat eenmaal op poten staat, als al die voorbereidende stappen zijn gezet, als je daar allemaal met een tevreden blik op terug kunt kijken, dan kan het niet anders dan dat het gaat lopen. Het begint altijd met een idee, dat je in een plan giet, en waar je vervolgens heel heel heel veel stappen voor moet gaan maken om het tot een concreet product (he get dat klinkt commercieel LOL) aan te kunnen bieden. Maar zo gaat dat nu eenmaal. Je moet er een lange adem voor hebben. Maar ik weet nu al dat het ’t waard is. Nu gewoon af en toe even uitpuffen, om me heen kijken genieten van waar ik me nu bevind. Ookal voelt het soms alsof ik artistieke of agendatechnische hyperventilatie heb. Gewoon rustig door blijven ademen. En vervolgens uitzien naar waar we het voor doen.
We gaan ervoor!
Foto header: Esther Meijer Fotografie, tijdens de studiodag van vorige maand.
Foto trap: http://trailvistas.com/trail/thousand-steps/
